Heren, de melkzwam is een
mystieke paddenstoel, hij is prachtig rossig van kleur, de concentrisch
gevormde, groenachtige ringen bevatten de mystieke boodschap van deze
zwam, want die groenige, steeds nauwer wordende ringen vormen bij elke
melkzwam een scherp groen naveltje, het middelpunt van al die steeds
kleiner wordende, concentrische groene ringen, en dat puntje midden op
de hoed van de melkzwam is het middelpunt van het denken, het is een
puntje waar boeddhistische priesters naar staren als naar hun eigen
navel, waarmee ze via de navelstreng de draad opvatten die hen
terugvoert naar de eerste zonde van onze oermoeder, de eerste vrouw,
die een gladde buik had, de aanvang van het menselijke geslacht, wel, heren, dat alles, wil ik zeggen, kan als een boodschap worden gelezen, vervat in de concentrische groene cirkels van de rossige melkzwam, die de zuiverste symboliek bevat van het menselijk begin en van het nu... Maar heren, u die zo graag lekker eet, ik zal u het recept geven, zoals Spaanse houthakkers melkzwammen toebereiden in het bos. Eén laagje droge worst, dan een laagje melkzwammen, dan fijngesneden paprika, daarna een laagje spek, daarna in plakjes gesneden tomaat, daarna weer een laagje droge worst en weer melkzwammen, dus laagje voor laagje, en pas op het laatst kunt u het geheel bestrooien met geraspte kaas... Bohumil Hrabal 1914 - 1997. Uit: Praagse ironie. Prometheus Amsterdam 2007 Vertaling: Kees Mercks |