Aardappelrooien

Zij staan gebogen over 't najaarsveld,
Waar in opaalgroen plekken bruin fluweelen,

Aardappels blonden, stengels welkend gelen,

In 't blanke licht, dat mat door wolken welt,

De man in 't blauw, de vrouw in 't rood en deelen

D'arbeid getrouw. Al jaren ongeteld

Zwoegden zij saam, tot de éen naar d'ander helt

En, zonder woorden, niets ze elkaar verhelen.

Zij staan gebogen in het schemerlicht,

Dat, bleek en moe, de luchten komt doorzeven

En heffen naar wie langs het land loopt even

Tot weergroet stug het aardbruin aangezicht,

Vol schrift van rimpels volgekerfd door 't leven,

Dat héel hun zijn naar de aarde heeft gericht.

Hélène Swarth 1859 - 1941
Uit: Elsevier's Geïllustreerd Maandschrift Jaargang XXIX juli - december 1919 deel LVIII