De ontbijttafel dekken

Een paar gebarsten oude kommen
Zullen het tere blauwe
Beetje

Schaduw vangen naarmate ze voortkruipt over
houtnerf of tafelkleed
- Mits

Er een tafel is, en jouw gast
Niet voortvluchtig. Als
Het meisje verschijnt, ellebogen hoog, dat haar vlechten

Herstelt, laat dan geen enkel detail
Aan twijfel onderhevig zijn. Haar gemoedsrust
Zal haar misschien zeggen

Deze weet misschien hoe te leven -
Zonsopgang jullie eenparige daad, de wereld buiten
Eén keer in opstand. Ze zal de plazas

Echt van vreugde
uit hun stenen vlees zien springen
En, gesmolten, stellen alle domme standbeelden

De geur van enige cyclamen samen
Die, door jou gestoken in een wankele vaas,
De tact

Van een minnaar vervlechten met sprakeloze intelligentie
- Deze melk
Is vers, deze koude

Whisky wild,
Dit mes
Flitsend

Christopher Middleton 1926 - 2015
Uit: Oesters & gestoofde pot. Meulenhoff Amsterdam 2001