Met bloemen en vrouwen Met Bloemen, met Vrouwen, Met Absint, met Vuur, Kan men zich een beetje verstrooien, Een rol spelen in een drama. Absint, gedronken op een winteravond, Verlicht met groen de bewalmde ziel; En Bloemen, op de geliefde, Geuren voor het heldere Vuur. Later verliezen kussen hun charmes, Na enige seizoenen te hebben geduurd; Door wederzijds verraad Gaat men op een dag uit elkaar zonder een traan. Men verbrandt brieven en boeketten, En het Vuur neemt het slaapvertrek in; En als het trieste leven wordt gered, Rest de Absint en zijn hik... De portretten worden verorberd door de vlammen... De verschrompelde vingers beven... Men sterft door het langtijds slapen Met Bloemen, met Vrouwen. Charles Cros 1842 - 1888 Vertaling: Hafid Bouazza 1970 - 2021 Uit: Bzzlletin Literair, nummer 291, oktober 2004 |