Pico Iyer is een reiziger die vooral van plaatsen houdt die anderen juist proberen te vermijden. "Eenzame oorden", noemt hij ze, "plaatsen die er niet bij horen". Op culinair gebied maakt hij hier natuurlijk ook bizondere dingen mee. Hier enkele fragmenten: Vietnam is ook een land waar je in restaurants gordeldier kunt bestellen en cobra's die aan tafel worden geslacht; artisjokthee, likeur met een gekko erin, en - de specialiteit van Dalat - koffie van bonen die zijn uitgekotst door een wezel. Het is een land waar bier duurder is dan wijn en een Cola je meer kost dan een hele maaltijd. Toen ik eens biefstuk met patat bestelde, maakte de ober heel beleefd zijn excuses dat het zo lang duurde, maar patat, zo legde hij uit, was heel moeilijk te bereiden. Misschien is het beste symbool van de variétésfeer die momenteel in Saigon heerst het restaurant Maxim's, een soort super-de-luxe Vietnamees Vegas met tweehonderdtweeënveertig gerechten op het menu en allerlei orkestjes die af en toe het toneel oprennen. De eerste keer dat ik er kwam, bracht een elegant meisje in een ao dai mij naar een tafeltje in een zaal vol dinerende families. Ik bestudeerde het enorme menu - Gesmoorde Varkenspootjes met Zwart Mos, Gestoomd Zijdezacht Gevogelte met Kruidensoep, Hertepees met Zeeslakken (of ingewanden van vis), Varkenshersens met Krabsoep. Pico Iyer Bron: De rand van de wereld. Anthos, Baarn 1994 Vertaald door Ankie Blommesteijn |