|
19-01-2012
Schiedam,
het verbleekte Zwart Nazareth van weleer.
Statig en pakhuizend, aan den havens, in de ochtendgloren.
Met de moed der wanhoop, in de bedstee, onrustig ontwaakt.
Bekruipt het gevoel van het opnieuw geboren moeten worden.
Druilerig beneveld, zonder alcohol, door de ochtendmist.
De niet welriekende, dampende stro, prikkelend de zinnen.
Het gemis, begeleid op de lofzang van de glimmende zeisen.
Rake klappen van molens beroeren de tandwielen van binnen.
Het malen van graan en koren, bestemd voor 's werelds
gerstenat.
De glazeniers met kalk, zand en soda porrend hun vuur voor blazen.
St. Jan orgel Johannes fluit snerpend een repeterend aubade requiem
Tegenover laat de drukker, gesmeerd in zwart en wit, de drukpers razen.
De valavond heeft gekozen, een oker gekleurde hemel als
schermdoek.
In een passage overgaand in licht van duisternis het leven gewoond.
Het gevlochten koord van trossen aan kades en klokken de gaan luiden.
Zonder Gods wil, de vrije keuze, verlost, en van alle zonden verschoond.
François
rust zacht
vandaag
en
morgen
Jan
Verstraeten, Dordrecht
|