Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Aan de wijn
Zijn blik verleent me schoonheid,
en ik neem haar aan als de mijne.
Gelukkig als ik ben, slik ik de ster.
Ik laat toe dat hij me verzint
naar het beeld dat in zijn ogen
wordt weerspiegeld. Ik dans en dans,
vleugels heb ik in overvloed.
De tafel is tafel, de wijn wijn,
in een glas dat een glas is en
staand op de tafel blijft staan.
Alleen ik ben hier verzonnen,
ongelooflijk hoe verzonnen,
verzonnen tot in vlees en bloed.
Ik zeg hem wat hij horen wil:
over de mieren die van liefde
sterven onder een pluisjesster.
Ik zweer dat witte rozen zingen,
als je ze met wijn besprenkelt.
Ik lach en buig het hoofd opzij,
voorzichtig alsof ik iets nieuws
heb bedacht. Ik dans en ik dans,
in een verbaasde huid, omhelzing
die me schept.
Eva uit een rib, Venus uit schuim,
Minerva uit Jupiters hoofd-
zij waren werkelijker dan ik.
Wanneer hij niet kijkt, zoek ik
aan de wand mijn spiegelbeeld.
En zie daar alleen de spijker
waaraan geen schilderij meer hangt.
Wisława Szymborska 1923 - 2012
Vertaling: Gerard Rasch 1946 - 2004
Uit: Einde en begin. Gedichten 1957 - 1997,
Meulenhoff, Amsterdam 1999