Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Akker-leven
Aen den Heere
Mr. Kornelis 's Gravezande,
Rechtsgeleerden.
Hoe genoeglyk rolt het leven
Des gerusten Lantmans heen',
Die zyn zaligh lot, hoe kleen,
Om geen koningskroon zou geven!
Laege rust braveert den lof
Van het hoogste koningshof.
Als een boer zyn hygende ossen
't Glimmend kouter door de klont
Van zyn' erffelyken gront,
In de luwt der hooge bosschen,
Voort ziet trekken, of zyn graen
't Vet der klai met gout belaên;
Of zyn gladde mellekkoeien,
Even lustigh, even bly
Onder 't grazen, van ter zy,
In een bogtigh dal hoort loeien;
Toon my dan, o arme stadt,
Zulk een' wellust, zulk een' schat.
Welige akkers, groene boomen,
Malsche weiden, dartel vee,
Nieuwe boter, zoete meê,
Klaere bronnen, koele stroomen,
Frissche luchten: overvloet
Maekt het buitenleven zoet.
Laet een' koopman koopmanswaeren,
Huis en hof en kas en gout
Waegen op het schuimend zout
Daer de witte zeilen vaeren,
Vaeren, maer met groot gevaer,
Veemans rykdom blyft vandaer.
Laet de drokke pleitzael woelen,
Menigh vreezen dat de schael
Van de vierschaer ryze of dael'
Voor de strenge rechterstoelen;
Veeman houdt zich by zyn vee,
En daer blyft zyn zorregh mê.
Zaeien, planten en verzetten
Geeft hem werk, hy vist en jaegt.
Dikwyls valt hem eer het daegt
Vliegent wilt in looze netten:
Dikwyls voert hy met zyn raên
Grazigh zuivel stêwaert aen,
Appels enten, peereplukken,
Maeien, hooien, schuur en tas
Stapelen vol veltgewas,
Schaepescheeren, uiers drukken;
Zeven kinders en een wyf
Zyn zyn daeglyx tytverdryf.
Vork en riek en schup en spade
Zetten zyne lusten pal,
't Zy de welgemeste stal,
't Zy de boomgaert hem verzaede,
't Zy de kruitben niet te loom
Op zyn laege tafel koom'.
Als de lente 't lant beschildert,
Als de zomer zweet en gloeit
Ploegt en spit hy onvermoeit.
Als de winter 't wout verwildert
Houdt hy den berookten haert
Met zyn vrienden, ront van aert.
't Herfstsaizoen, vooral te danken,
Snyt hem druiven, perst hem most,
Most die slechts wat moeite kost:
Hemelwaerde wyngertranken
Vullen dan met wyn zyn ton;
Onlangs schutten ze ook de zon;
Want des zomers, na veel zwieren,
Neemt hy, om zich goet te doen
Onder 't loof een slaepje in 't groen
Daer de vogels tierelieren,
Daer een levendige vliet
Van de steile rotsen schiet.
Els, zyn liefste door het trouwen,
Wiegt met zang hem daer hy slaept
Schoon ze vry al wyder gaept
Dan de hoofsche staetjonkvrouwen;
En hy kust 'er Elsje voor.
Dus brengt Melker 't leven door.
Zeg my nu, o 's Gravezande,
Die behalve meer ook weet
Hoe een boer zyn' tyt besteet;
Toon me, o Rechtlicht in den lande,
(Zoo zy u myn zang gewydt)
Wie zyn leven zachter slyt.
Hubert Korneliszoon Poot
(1689 - 1733)
Gedichten , 1722