Appels Ik haat appels! Vooral die lichtgroene! Waar ze voor staan. Hun irritante kleur. Hun opzichtige gezondheidsideaal. De walgelijke schil, die dun en taai is. Hoe je melktanden vroeger met een pijnlijke scheut in het vlees van de appel bleven staan, en zo de reuzenhap in gedachten in de kiem smoorden. Ik heb een hekel aan appels en de opzichtig- heid waarmee ze gegeten worden. Appels lijken altijd gezonder dan ander fruit, en het is zo lekker op de hand. zegt men wel. Ook het geluid van een hap uit een appel, soppend en schrapend, als om te zeggen: kijk mij eens even een appel eten! Gretig in de wereld bijten! Ik kan alles aan! Michiel van Rooij 1982 Uit: Hoe hoog de maan. Van Gennep, Amsterdam 2009 |