Bakker

Dit huis kan nergens heen. Windstil. Hij maalt
mijn woorden niet tot meel, maar mengt blikken
als krenten door het deeg. Wat oprijst, wordt haast
zijn gezicht. Als hij even maar de kamer verlaat, hijgt

van afwezigheid zijn adem boven de tafel. Rond het wit
cirkelen zijn gedachten. Hij wikt en weegt en slaat
zich dan leeg in de trog. Hier is tocht onttrokken
opdat niets inzakt, een buik onverhoeds wordt ingetrapt.

Uitgerold als een mat ligt het eerst nog onaangedaan.
De ruimte wordt krap. Dan gaat het in de oven. Er is
niet aan te ontkomen, maakt hij zich sterk. Morgen
wordt het aangesneden. Ooit zullen we ons te buiten gaan.

De warmte in de kamer houden is het grootste werk.


Paul Demets 1966
Bron: Het Liegend Konijn.
Nummer 2 – oktober 2016