Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Wees altijd dronken. Daar gaat het om: dat is het enige. Om niet de afschuwelijke last
van de Tijd te voelen die je schouders verbrijzelt en je naar de aarde toe drukt, moet je je
onophoudelijk bedrinken.
Maar waar aan? Aan wijn, aan poëzie, of aan deugdzaamheid, dat moet je zelf weten.
Maar bedrink je.
En als je, een enkele keer, op de traptreden van een paleis, op het groene gras van een
greppel, in de sombere eenzaamheid van je kamer, wakker wordt, en de dronkenschap
is al verminderd of verdwenen, vraag dan aan de wind, aan de golf, aan de ster, aan de
vogel, aan de klok, aan alles wat vliedt, aan alles wat zucht, aan alles wat voortrolt,
aan alles wat zingt, aan alles wat spreekt, vraag dan hoe laat het is: en de wind,
de golf, de ster, de vogel, de klok, zullen je antwoorden: 'Het is tijd om je te bedrinken!
Om niet de gemartelde slaven van de Tijd te zijn, bedrink je, bedrink je voortdurend!
Aan wijn, aan poëzie of aan deugdzaamheid, dat moet je zelf weten.'
Charles Baudelaire:
1821-1867. Dit prozagedicht
werd voor het eerst gepubliceerd
in de Figaro van 7
februari 1867.
Deze vertaling is van
Jacob Groot uit Het
spleen van Parijs. 1980 uitgegeven
door De Bezige Bij.