Brommels plokken Noajoar, de tied woarin wie brommels waiten Langs 't pad, dat slingert om het Swoanemeer. Achter het dörp en bie het bos van Gaiten nemt de noatuur mien wezen in de leer. Veurbie de drokste tied, veurbie het swaiten gruien de brommels, ale joaren weer; -hou kon de zummer ons zo rad ontschaiten- de haarst volstait, d'r is gain ommekeer. Het leven huift zok nait meer zo te kwellen as 't stil is en veurbie de grootste drokt'en woar volle stroeken stoan en 't laand van mellen en roet vrij is en 't koren stait in hokken. Wat weerde het dat blift men altied tellen: wie goan bedoard bie Gaiten brommels plokken. Jan J. Boer 1927 - 2011 Uit: As de laiwerik zingt. Wildervank - Dekker & Huisman - 1978 |