Ceres en landman Asperges me, zuchtte ceres die avond in mei, verdwaald op de zavel terwijl de landman sprak geen latijn, zweeg, steeg bedeesd uit de geestgrond, ontaardde zij, ontzondigd en een en al binnenzijde brak blozend de gewelde grasboter uit, ver ziltend hoe ver de zoete room reikte en de muskaatnoot en het henne-eitje zo de landman bestond zijn ontaarding, rees op haar adem, beschreef haar zijn landschap als taalschat, haar liefde als gastmaal, en veel maals kiezend de spijskaart spelden zij beiden het groen van de dag, het paars van de nacht het wit van de kaarsrechte heiden- Gerrit Kouwenaar. 1923 - 2014 Dit gedicht is speciaal gemaakt voor de catalogus "Asparagus Asparagus", verschenen bij gelegenheid van de gelijknamige tentoonstelling in het Museum van Bommel van Dam te Venlo van 11 mei tot en met 26 juni 1988. |