De aardbei Als ik het woord zou kunnen verlenen aan de dingen die niet spreken kunnen, zou ik het aan de kleine aardbei doen, die ik eens aan het eind van een zomer aan de voet van een duinhel- ling zag en die ik niet licht zal vergeten. Hij was klein en minder rood dan zijn grote soortgenoten die wij in het voorjaar in de etalages van de winkels zien, hij was bescheidener en minder aangepast. Ik zag hem ver van de weg die ik gewoonlijk ga en hoewel men zou kunnen tegenwerpen dat het toeval was, ben ik er- van overtuigd dat er van deze vrucht een kracht uitging die mij mijn gewoonte had doen doorbreken. Hij was de enige aan de plant waaraan hij groeide en ook aan de planten eromheen herinner ik mij niet er een ander te hebben gezien, hij beheerste het dal meer dan de bomen. Ik weet niet waaraan hij me denken deed en nu ik erover spreek weet ik zelfs niet of ik niet zij zou moeten zeggen. Op de tot van het duin wachtte ik tot het donker was en pas toen hij -hij, toch, eist het taalgebruik- als laatste in de schemering was verdwenen, durfde ik dichterbij te komen. Hij voelde hard aan als een steen. Gerrit Bakker 1939-2011 Uit: Ommekeer. Em. Querido's Uitgeverij b.v. Boekvink serie. De Boekvink was één van de langst lopende boekenreeksen in Nederland. Een veelgebruikte ondertitel was 'Literatuur in miniatuur'. Amsterdam 1975 |