Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Een gelegenheidsversje.
Roem vrij, o vruchtbaar Zuiderland ,
Uw sap van malsche olijven !
Wij laten u de olijvenplant;
Laat ons de boter blijven !
Laat ons het keurig , geurig smout ,
Dat wij hier toebereiden !
Het is het vloeibaar balsemgoud
Van Hollands klaverweiden .
Het is de kracht van ' t grazig land ,
Tot melk en room geronnen ;
Het merg en sap van kruid en plant,
Op eigen grond gewonnen .
Ja , boter is de vrucht en bloom
Van ons velte beemden ,
Der weiden honig ; Hollands roem ,
Bij landgenoot en vreemden .
Wat wierd' er van ' s Lands nijverheid ,
Moest zij de boter derven ?
Dan zagen vlijt en koopbeleid
Haar schoonsten bloei versterven .
En wat ving' de eedle kookkunst aan ,
Bij braadpan , spit en oven ?
De vlugste kok had afgedaan ,
Moest hij met reuzel stoven .
Dat gaf een bitter droevig kwaad ,
Voor keukenmaagd en vrouwen .
Want, wie wist , zonder boter , raad ,
Om voegzaam huis te houên ?
Nu lijdt geen maaltijd ooit gemis ,
Bij minder man of rijken .
De boter mag op ' s Konings disch
En ' s huismans tafel prijken .
Zij prijkt er , zuivelblank van kleur ,
Of goudgeel als dukaten ;
En kruidt de spijzen , door haar geur ,
Waar vet noch reuzel baten .
Doch , wat in spijs en voorraadkas ,
Als eel worde uitgelezen ,
De boter van het eerste gras
Zij bovenal geprezen !
Zij is de kern van ' t jeugdig kruid ,
Waarop de velden roemen
Men proeft er ' t sap der grasscheut uit
En ' t zoet der weidebloemen .
Als , bij de komst der lieve Mei ,
De velden vrolijk bloeijen ,
Dan ziet men in de malsche wei ,
Een zee van bloemgoud gloeijen .
Die goudzee , die daar golft en ruischt ,
En duizend geuren wasemt,
Waarin de vlinder gonst en suist
En Zefir zachtkens asemt;
Die gondzee is de botervloed ,
Die van den hemel regent ,
Waarmee de Schepper , mild en goed ,
De landen tooit en zegent.
Bloei' dan , als kroon van ' t veldgewas ,
De boterbloem der weide !
Hem dank ik , die , van ' t eerste gras ,
Mij ' t êelst geschenk bereidde.
Dat hebt gij , waarde vriend ! gedaan .
Ei ! had ik beter klanken ,
Ik bood u schooner Meilied aan ,
Ten blijk van heusch bedanken.
Neem nu voor lief deez' rijmlarij ,
Mijn dankbaar hart ontvloten !
En heb mijn' heuschen groet er bij ,
Aan gade en huisgenooten !
J.B. Christemeijer 1784 - 1872
Uit: Hulstbloemen . Een zestal dichterlijke bijdragen van J. B. CHRISTEMEIJER , Te Schoonhoven , bij S. E. NOOTEN. 1837. Een boekske , 32 pag . groot , niet onbevallig uitgegeven en nederig Hulstbloemen genoemd.