Denkend aan Pessoa Het leven is niets, maar er is tenminste nog vraatzucht - er is overal nog wel iets van vraatzucht, laten we comités oprichten met beschermheren en ereleden en overvloedige banketten om de vraatzucht te redden. Ze schrijven op muren en viaducten: 'Weg met de vraatzucht', ze gooien bommen in eetcafés en snoepfabrieken, in keukens en snackbars, ze weten niet wat ze doen (vergeef ze) wij, wij laten ons natregenen met onze neus tegen ramen: daarbinnen schrokken ze, zwelgen ze, glijden ze langzaam onder tafel, wij laten ons opsluiten in reusachtige pasteien en taarten, tot de dood ons vindt, o vraatzucht, ster van zilver en linnen, wij nemen... eh... laat eens kijken... ja, dit... hier... met een rode bourgogne, een Port-Victoire, want het leven is niets. Toon Tellegen. 1941 Uit: Daar zijn woorden voor. Een keuze uit de gedichten. Rainbow Pockets 2005 |