Den Kock spreeckt:

Ick heb mijn ambacht wel gheleert,
In Princen Hoven veel verkeert,
Soo dat ick nu wel koken can
Op kleynen tijt voor hondert man;
Want op sijn Enghels, op sijn Spaens,
Op sijn Frans, en Italiaens
Maeck ick de saussen suer, oft soet
Waer aen g'u vinghers lacken moet.
Al wat ick koock, is delicaet:
't Gheback, 't ghesoden, en 't ghebraet
Dry voeten smaecken door de keel:
Men eet daer van met lust te veel.
Nochtans ick hoor, dat my doet spyt,
Noch alle daegh dit valsch verwyt,
Maer ick treck my dat niet veel aen,
Want ick sien 't overal soo gaen.
Dit te smets, dat te sout,
Dit te heet, dat te kout,
Dit te nat, dat te droogh,
Dit te leegh, dat te hoogh,
Dit te slap, dat te styf,
Dit te nauw, dat te ryf,
Dit te slecht, dat te goet,
Dit te suer, dat te soet,
Dit te laf, dat te serp,
Dit te saght, dat te scherp,
Dit te mals, dat te hart,
Dit te wit, dat te swart,
Dit te groot, dat te kleyn,
Dit te vuyl, dat te reyn,
Dit te spits, dat te bot,
Dit te ryp, dat te rot,
Dit te cort, dat te lanck,
Dit te sterck, dat te cranck,
Dit te breet, dat te smal,
Dit te swar, dat te licht,
Dit te wyt, dat te dicht,
Dit te fris, dat te flauw,
Dit te traegh, dat te gauw,
Dit te vroegh, dat te laet,
Dit te goet, dat te quaet,
Dit te vast, dat te los,
Dit te bleeck, dat te ros,
Dit te jonck, dat te out,
Dit te stil, dat te stout,
Dit te magher, dat te vet,
Dit te morsigh, dat te net,
Dit te cantigh, dat te bont,
Dit te quistigh, dat te cael,
Dit te molligh, dat te schrael.
Soo gaet het vrienden, met den Kock,
Als is hy net, hy is een smock;
Hoe gauw hy is, hoe wel hy doet,
Men altijt van hem claeghen moet:
Hierom ick my met recht beclaegh;
Want ick behaegh gheen viese maegh:
Maer toont my eens, wie koken can
Een spys, die smaeckt aen alleman;

Jacobus Moons 1639-1721
Uit: De Nederlandse Poëzie van de zeventiende en achttiende eeuw in
duizend en enige gedichten van Gerrit Komrij. Uitgeverij Bert Bakker.