De dichter is alleen maar dorst en buik,
een tot den boorde berstensvolle kruik.
Hij gist en borrelt tot hij eindelijk barst
en in de droesem zinkt en tandenknarst.

Jenevertranen

Mijn ogen tranen van de drank,
Mijn hart huilt, maar het wordt geen klank.
Het is een zacht en zoet verdriet
dat doorklinkt in dit kleine lied.

Gerard den Brabander. 1900 - 1968