Dis Het kan niet schelen waar wij eten. zolang het maal wordt begeleid door donker water van de Lethe, de wijn van de vergetelheid. Hoe ook de zetels zijn bemeten en hoe de tafel is geschikt, bij elke slok slinkt elke vete, bij elke bete elk conflict. Tezamen aan de dis gezeten zijn wij verzoend met ons bestaan, zolang wij niet bij ons geweten en bij ons hart te rade gaan, en samen van de lotus eten, opdat ons eens gegeven wordt ook elke liefde te vergeten en elk onmetelijk tekort. Jean Pierre Rawie 1951 Uit: Geleende tijd. Amsterdam 1999 |