Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Dat men eens van drinken spraak,
Zou dat zijn zoo vreemden zaak?
Ik denk wel neen, of 't zoo gevil,
Want al die glazen staan hier stil.
Wel dit neem ik 'r eerst bij op,
ha!, dat edele klare sop,
wist ik wie mij bescheid doen wou
zoo wist ik wien ik het brengen zou.
Dit zijn de tranen, die Bacchus schreit,
Als hij (door het parsen) scheidt,
Van de druif zijn bolle Moer,
die in de vaten herwaarts voer.
Als deze traan leit daar zij hoort,
zoo brengt ze vreemde kluchten voort,
De een die praat, de ander springt,
de derde zoete deuntjes zingt.
Men zal nog 't avond een van driën
(acht ik) van mij zien geschiën:
Dus, wijsheid, drink, ik ben u moe,
adieu, tot morgenochtend toe.
We willen des avonds bij den wijn
onbeveinsd en vrolijk zijn;
wie weet of wij weer in een jaar
dus vergaren met elkaar.
Buurman, weet je wat dit beduidt?
Maar, dit geldt u schoontjes uit:
ei, zet er uw kleine vinger aan,
En zie eens, wat ik heb gelaên.
Ruim wat op mijn huisgezin;
daarmee komt er een Franschman in:
Ho, ho, hij ligt al in mijn huid,
Dies de klok van vreugde luid.
Dat men nu zoo vol weer schonk,
als het was eer ik het dronk,
waar' noodig: want mijn metgezel
kon 't zich anders belgen wel.
O het is geen nobele geest,
Die voor zulk een roemer vreest;
onze ouders over honderd jaar,
maakten zulk een gent wel klaar.
Dus buurman, tast eens vrolijk aan,
doe gelijk ik heb gedaan,
heet het glaasje wellekom,
drink het leeg, en keer het om.
Jan Jansz. Starter. 1594-1628
Uit: De dorstige dichter, omvattende een bescheiden verzameling
gedichten en liederen uit nabij en ver verleden, handelende over
den drank en zijn schenkplaats, over den dorstige en over de dorst
vergaard door Han G. Hoekstra.
Uitgeverij Bigot & Van Rossum N.V. Amsterdam 1939