Drinklied voor Hans Dorrestijn Komaan mijn broeder in de pijn, 't is tijd om door te zakken. Het leven met zijn schone schijn, hoe nam het ons te te pakken! Wij hebben de meiden vergezeld, maar niets van hen begrepen. We hebben ze over onszelf verteld en in hun kont geknepen, maar dat is kennelijk niet precies wat meiden met liefde bedoelen- de brok in de keel om dit verlies moeten wij door gaan spoelen. Straks zijn we al dit drinken moe en willen geen lied meer horen. Dan gaan we naar Arcadië toe, want daar zijn wij geboren. Daar was het, waar we uit het gras de koele beek indoken, toen het lichaam nog niet vergiftigd was, het hart nog niet gebroken. Willem Wilmink 1936 - 2003 Bron: Verzamelde liedjes en gedichten. Deel I Bert Bakker 2004 |