Drinklied

Drinklied

Drinken wij broeders, lang en diep,
Laat ons de wereld snel vergeten;
Wie is 't, die ons op aarde riep?
Een dronken droom schijnt heel ons weten.

Wij zochten onze hoofden moe,
Wat toch de zin is van dit leven;
Nu sluiten wij de vensters toe
Om de een'ge vreugde ons gegeven.

Al wat ons vroeger werd geschonken,
Al wat ons eenmaal dierbaar was,
Wordt lichtend in de roode vonken
Die wij zien dansen in het glas.

Wij vreezen geen vermoeid ontwaken,
Die roes wordt tot een eeuwigheid,
Een zalig vinden en verzaken,
Een hemel om ons uitgebreid.

Drinken wij tot den laatsten snik,
Opdat het heil, dat wij verloren,
Voor één onmeet'lijk oogenblik
Uit diepe teugen wordt herboren.

H.J.W.M. Keuls 1883-1968

Uit:

De dorstige dichter

omvattend een bescheiden
verzameling gedichten en
liederen uit nabij en ver
verleden , handelende
over den drank en zijn
schenkplaats , over
den dorstige en
over de
   dorst
   v
e
r
g
a
a
r
d
   door
   HAN. G. HOEKSTRA

Uitgegeven door
Bigot & van Rossum n.v. - Amsterdam 1939