Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Dronken Bet
Bet was in d'r jonge jaren
'n Mirakel van een meid
In 'n dienst bij nette mensen
Raakte ze d'r onschuld kwijt.
Met d'r kassie en d'r kindje
Werd ze aan de deur gezet.
En 't kon d'r niks meer schelen
Of ze riepen vuile Bet,
Refrein
Daarom wou Bet maar dronken zijn,
van de jenever, van de jenever,
Daarom wou Bet maar dronken zijn,
Van de jenever en brandewijn.
Niemand in 't hofje snapte,
Hoe ze an de centen kwam,
Want ze had geen eens de duiten
Voor 'n droge boterham.
Maar als Bet geen drank kon kon krijgen,
Geen citroen of brandewijn,
Kocht ze van d'r arremoedje
Spiritus of terpentijn.
Refrein
En zo kon Bet nog dronken zijn,
zonder jenever, zonder jenever,
En zo kon Bet nog dronken zijn,
Zonder jenever maar van terpentijn.
Niemand had in twintig jaren
Naar de dronken Bet getaald,
Want 'n diender had d'r jongen,
Op 'n morgen weggehaald,
In de nor kwam ze te weten.
Dat-ie nou op zee moest zijn,
En dat-ie geen groeten stuurde
Was d'r erregste chagrijn.
Refrein
Daarom wou Bet maar dronken zijn,
van de jenever, van de jenever,
Daarom wou Bet maar dronken zijn,
Van de jenever en brandewijn.
Als ze weer 's veertien dagen
In de bak gezeten had,
Liep ze met d'r schone schort
Werk te zoeken door de stad.
Als geen mens ze kon gebruiken,
Trok ze naar d'r kroegje toe,
En daar kocht ze dan 'n taaie,
Zo vergat ze d'r gedoe.
Refrein
Daarom wou Bet maar dronken zijn,
van de jenever, van de jenever,
Daarom wou Bet maar dronken zijn,
Van de jenever en brandewijn.
Dikwijls werd ze door 'n diender
Met 'n standje opgebracht;
Op 't bureau had ze d'r plaatsje
Om te slapen voor 'n nacht.
Eerst begon ze dan die diender
Uit te schelden voor 'n aap,
Als ze moe was van 't razen,
Huilde ze zichzelf in slaap.
Refrein
Daarom wou Bet maar dronken zijn,
van de jenever, van de jenever,
Daarom wou Bet maar dronken zijn,
Van de jenever en brandewijn.
Toen ze weer 's op 'n avond,
Ziek was in mekaar gezakt,
En door jongens van de vlakte,
Als 'n beest werd opgepakt,
Was 'r 'n bedaarde zeeman,
Die d'r in z'n armen nam;
't Was der eigen lieve jongen,
Die zo net van boord af kwam.
Refrein
Waarom moest Bet nou dronken zijn,
Van de jenever, van de jenever,
Waarom moest Bet nou dronken zijn,
Van de jenever en brandewijn.
Die nog an d'r lijf wou komme,
Of z'n mond nog open dee,
Zei die, dat ie godvergeefme,
Met z'n mes in riemen snee.
'Moeder', zei die, 'jij blijft bij me,
Met je ouwe grijze kop,
Hou dan met je schandeleven
En je lamme drinken op.'
Refrein
En toen wou Bet niet meer dronken zijn,
Van de jenever, van de jenever,
En toen wou Bet niet meer dronken zijn,
Van de jenever en brandewijn.
J.H. Speenhoff 1869-1945.
Uit de beste gedichten van J.H. Speenhoff, verzameld en ingeleid
door J. Greshoff.
Kramers Pocket Reeks nr. 36
Uitgeverij V.A. Kramer-'s-Gravenhage. 1958