Neem vier personen met vleselijke lusten en
vier malse magrets de canard. Zet de eersten
op sherry, une suze, pastis, bloody mary. Laat
chambreren, breng op smaak met iets pittigs:
amuse-gueule, olijf, een radijsje of twee.

Concentreer op de eend. Neem het mes,
de filets en laat een duimdikke vetlaag intact.
Hanteer het zoutvat alsof het wierook bevat.
Kwispel pontificaal maar zorg dat je lippen
niet kloven. Nu moet er de eend aan geloven.

Leg op de rooster, het paarsnaakte vlees op
het staal, de vetlaag beschermend naar boven.
Ze hunkert naar oven, knispert van zeezout
en hitte, sijpelt zich gaar in haar vet. Gun haar
dertien dieproze minuten en laat even bekomen.

Snij aan en dien op met voornoemde personen.
Arroseer dit voltallige gezelschap met wijn.
Geen entre deux mers, geen bordeaux.
Daal in je kelder en in het verleden en
laat het een uitgelezen, volle bourgogne zijn.

Lut de Block  1952
Het onverborgene  De Arbeiderspers, 2006