Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Een Heer houdt gastery,
hy doet de vrienden nooden,
En hy belast den Kock de vetste Gans te dooden.
Den Kock loopt naer het kot, hy packt in 't duyster aen,
Om dat hy haestigh is, voor Gans de magher Swaen.
De Swaen en siet geen kans om desen dans t'ontspringen.
Sy stelt haer tot de doot, en sy begint te singen:
Het is van oudts gelooft, dat altijdt singht de Swaen.
Als sy haer droevigh lot, haer doot voelt comen aen.
Ick heb my, roept den Cock, aen u geheel misgrepen,
Dat gy ghesweghen hadt, gy waert al doot ghenepen:
Den sanck heeft u bevrijdt, ick dooden moet de Gans.
Ghy hebt met uwen sanck ontsprongen desen dans.
Ick heb gevat verkeert, ick u niet doot sal steken,
Ghy hier u leven houdt, om dat ghy schoon kont spreken,
Ick soeck de Gans, geen Swaen, ghy kont vry henen gaen:
Maer soo ick vind'de Gans, de Gans die moetter aen,
De Gans en heeft geen Kans om desen dans t'ontspringen,
Ick sal, al wat sy doet, haer strackx den hals omwringhen,
Hoe wel sy tegen queeckt, haer leven is sy quydt.
Maer 't is u wel geluckt, den sanck heeft u bevrydt.
Ick danck u, roept de Swaen, om dat ghy voor mijn singen,
My 't leven hebt gegunt, de gans oock vry laet springen,
Ick bid'u voor mijn maet, ick noch eens singhen sal,
Ist dat ghy laeten wilt de Gans, by my in stal.
Den Cock geeft geen gehoor, hy is van daer gheweken,
Hy vat de vette Gans, om haer met t'mes te steken.
Maer oft sy tiert, oft queeckt, ten is haer niet geluckt,
Hy steeckt haer af de stroot, en hy heeft haer gepluckt.
Jacobus Moons 1639-1721
Uit: De Nederlandse Poëzie van de zeventiende en achttiende eeuw in
duizend en enige gedichten van Gerrit Komrij. Uitgeverij Bert Bakker.
En hy belast den Kock de vetste Gans te dooden.
Den Kock loopt naer het kot, hy packt in 't duyster aen,
Om dat hy haestigh is, voor Gans de magher Swaen.
De Swaen en siet geen kans om desen dans t'ontspringen.
Sy stelt haer tot de doot, en sy begint te singen:
Het is van oudts gelooft, dat altijdt singht de Swaen.
Als sy haer droevigh lot, haer doot voelt comen aen.
Ick heb my, roept den Cock, aen u geheel misgrepen,
Dat gy ghesweghen hadt, gy waert al doot ghenepen:
Den sanck heeft u bevrijdt, ick dooden moet de Gans.
Ghy hebt met uwen sanck ontsprongen desen dans.
Ick heb gevat verkeert, ick u niet doot sal steken,
Ghy hier u leven houdt, om dat ghy schoon kont spreken,
Ick soeck de Gans, geen Swaen, ghy kont vry henen gaen:
Maer soo ick vind'de Gans, de Gans die moetter aen,
De Gans en heeft geen Kans om desen dans t'ontspringen,
Ick sal, al wat sy doet, haer strackx den hals omwringhen,
Hoe wel sy tegen queeckt, haer leven is sy quydt.
Maer 't is u wel geluckt, den sanck heeft u bevrydt.
Ick danck u, roept de Swaen, om dat ghy voor mijn singen,
My 't leven hebt gegunt, de gans oock vry laet springen,
Ick bid'u voor mijn maet, ick noch eens singhen sal,
Ist dat ghy laeten wilt de Gans, by my in stal.
Den Cock geeft geen gehoor, hy is van daer gheweken,
Hy vat de vette Gans, om haer met t'mes te steken.
Maer oft sy tiert, oft queeckt, ten is haer niet geluckt,
Hy steeckt haer af de stroot, en hy heeft haer gepluckt.
Jacobus Moons 1639-1721
Uit: De Nederlandse Poëzie van de zeventiende en achttiende eeuw in
duizend en enige gedichten van Gerrit Komrij. Uitgeverij Bert Bakker.