Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Eerste Avondmaaltijd
Zij
zullen avondmalen,
Vol vreemdheid nog en schroom.
Met bruin brood en een schale
Rimpelende room
Hij
zegt, dat hij zal bidden,
Als hij maar woorden vindt.
Zij knikt naar het tafelmidden,
Daar zit later hun kind.
Rusten op den dwaal.
Als een snikken en zingen
Bidt hij voor 't avondmaal.
Stil, door een kier der oogen,
Ziet ze zijn gezicht
Met de gesloten oogen,
Sterk en licht.
Hij stamelt over zijn handen,
Vol geluk en nood,
Om zegen voor zijn landen
En huis en brood.
Ze ziet ontroerd Gods zegen
Dalen, vlinderlicht,
En dankt, blij en verlegen:
't Brood glanst als zijn gezicht.
Ze sluit (want hij zùcht: amen!)
Haar oogen ...... zonder schroom
Avondmalen zij samen
Met brood en room.
Willem de Mérode 1887-1939
Bron: Tusschen Ploeg en Sikkel verzen van het land.
Bosch & Keuning, Baarn