Een palindroomgedicht. Gad nee, poëzie…! zei ze op een dag Sul, Lucullus*. Gij Vijg eet cactee, eet essetee. Roof maf amfoor- mok als slakom. Snij plat, Alpijns, de erwt wreed. Smoor rooms Revel’s lever, mals Islam- taaipop (opiaat). Kook tongg’not, kook iets aparte tetra-pastei. Snaai rog, erg Gregoriaans. Daar: begeer reegebraad. ’t kolkt, ’t sist, ’t klokt, ’t kotst, ’t papt, ’t stokt, ’t fopt,’t pijpt,’t poft, ’t kookt, ’t kookt, ’t kookt! Feit: puré. Is pepsi eruptief, neppils? Lezer, ezelslippen- paarlonk. Konijn o.k., knolraap te bros meeneem-sorbet. Koop fijn nijf, pook edel réveil door brood. Lieverlede: Gaarvrede. Wedervraag: Eissie! (mooi dit idioom) Taart in muil, ak’lige gil: kaliumnitraat. Nitraat taart in? Amok, leverwrevel, koma, straf. IJl, lijfarts! Sul Lucullus. Gij vijg. Eet cactee. Eet essetee. Hugo Brandt Corstius (1935-2014) uit: Opperlandse taal- & letterkunde (1981) lucullus = smulpaap |