Het wonder van de goede koffie Het is zoals het wonder van de goede koffie. Gemiddeld eens in de twaalf maanden houdt iemand middenin een zin zijn adem in, waarna hij naar de bodem van de kop die als gegoten op het bordje past blijft staren. Misschien minutenlang blijft het geluid uit. maar in dat hoofd zou je het brullen moeten horen. Er wordt nogal gescholden als iemand inziet dat hij jarenlang genoegen nam met drab en dat maar koffie noemde omdat er melk bij kon, en suiker. Gemiddeld één keer in het jaar heeft iemand zo'n ervaring, wat eigenlijk verbazend weinig is als je de koppen en de schotels telt die al vergeten zijn nog voor ze worden aangeroerd. Nochtans is smaak geen kunst of wetenschap Het is hetzelfde als gezond verstand, iets wat we voor het leven houden, zoals het kopje bij het bord hoort, de mensen bij elkaar, het water bij de zee. Dit gedicht bestaat ook in de versie van de goede thee.
Bart Moeyaert 1964 |