Heil den gastheer God gheve ons eenen bliden wert, So sijn de gasten vroilic jo! Die altoos blidelic ghebert, So mochwi ganslijch wesen vro' Ach, lieve her wert, nu doe also! Waer dranc nye men so goet ghelach? Updat die wert es zorghen quijt, So wilwi comen alden dach Van nuchtens toter vespertijt. Dese wert moet sijn ghebenedijt, Hine acht des truerens niet een stroe. Wael op, laet ons dan vroilic sijn; Want ons die wert veil vruechden gan. Wi drinken hier so goeden wijn, Wat souden wi noch besceiden dan? Gog gheve hem heil, diet ons vorwan, Sijn leven lanc, met vruechden ho. Scinc in, scinc in den duitschen traen, Die luden doet so suetzen clanc; Wi willen truerens avelaen; Ach vruechden, nemmermeer verganc! Die ons benijdt, hi hebbe ondanc; Ic wilde hi zate in Jericho. God geve ons eenen bliden wert, So sijn de gasten vrolic jo! Die altoos blidelic ghebert, So moochwi ganslijch wesen vro; Ach, lieveher wert, nu doe also! Anoniem. Uit de 14e of 15e eeuw. Bron: Middel Nederlandse Lyriek bijeengebracht door C.J. Kelk en Halbo C. Kool Amsterdam. Bigot en van Rossum. Uilenreeks 1934
|