Een lied over honger

Ik werd door diepe vrees bevangen,
Hield het niet uit
In mijn hut

Hongerig en verkleumd
Trok ik strompelend landinwaarts;
Ik gleed uit, sloeg telkens tegen de grond

Bij het Kleine Muskus-os Meer
Namen de forellen mij ertussen
Door geen enkele maal te bijten

Ik krabbelde op,
Bereikte de Jonge Mannen Rivier
Waar ik eens zalm had gevangen

Ik smeekte
Om vis of een kariboe
Die in het meer zwom

Mijn gedachten
Tolden in het lege
Als een losgeschoten vislijn

Zou ik ooit weer vaste grond
Onder mijn voeten voelen?
Ik wankelde voort en mompelde,

Mompelde alsmaar bezweringen onder het gaan.

Kingmeroet, jager en dichter uit het begin van deze eeuw die tot de zogenaamde
Koper-Eskimo's van Noord-Canada behoorde.

(Opgetekend door Knud Rasmussen bij de Koper-Eskimo's, 1923)
Dit gedicht komt uit Raster nr 53, 1991, Eetnummer.