Jenever en liefde

Jenever en liefde

Jenever beide en liefde
Verblijden een zeeman 't meest,
Verbannen saam de zorgen
En kwellingen uit zijn geest.
By liefde en by jenever
Blijft hoofd noch boezem ooit koel,
En 'k smaakte vaak van beiden
Een bijster prettig gevoel.

Jenever beide en liefde,
Wat zoetheên bieden ze ons aan!
Wat zeeman, die zijn leven
Hun invloed kon wederstaan?
Maar liefde laat niet zelden
Het hart ons van rust beroofd:
En vaak kwelt ons jenever
Geweldig met pijn in 't hoofd.

Dan vloeken wy en schelden
Op beider verleidingskelk,
Verzweren hen voor eeuwig -
Maar proeven ras weêr van elk.
Jenever beide en liefde
- Nooit wordt het genoeg gezeid -
Zy doen ons telkens zwichten
Voor hunne welsprekendheid.

Laat vrij de vyand komen! -
Door wie ook op aard bestreên,
Niets doet ons immer zwichten,
Dan liefde en jenever alleen.
Dat van den gloed der liefde
Ons hart bestendig dus brand;
Wy drinken met jenever
Het welzijn van 't vaderland!

Jacob van Lennep (1802-1868)
uit: Zeemansliedtjens (1852)