Tegen het bloedig rozerood der vlezen
        Van open beesten boven marmren bank
        Heft hij zijn sterke leden recht en rank
        En hakt weloverdacht de taaie pezen.

        Een vage wellust is in hem gerezen ...
        Hij woelt verwoed de beendren bloot en blank,
        En haast verrukt beluistert hij den klank
        Van 't mes, dat vlijmt tot in zijn diepste wezen.

        In 't wit lijkt hij Pierrot, bespat met bloed,
        Of is hij priester van barbaarschen stam,
        Die wreed voldoet wat hij beschouwt als goed ...

        Gevoelloos van den lauwen geur van wat
        Jammerlijk een noodwendig einde nam
        Is hij tevreden met zijn winkelschat.
 

        Mr. Lodewijk Ali Cohen  (1895-?)
        Bron: Spiegel van de Nederlandse Poëzie door alle eeuwen 1900 - 1940
        Victor E. van Vriesland 1953
        Meulenhof Amsterdam