Kackhuys klachte

OCh! hoe word' ick veracht, by grooten en by leken!

Met recht doen ick mijn klacht, t'onrecht wort ick versteken;

Men plant my hier en daer, in hoeken niet seer kuys,

Als of ick niet en waer nootsaek'lik in het huys.

Ick ben seer goet nochtans, men kan my gantsch niet missen,

't Sy Vrouwen ofte Mans, sy kacken en sy pissen.

Geen Koninck, Prins, noch Heer, geen Paus, noch Cardinael,

En wat van dien is meer, sy kacken altemael.

De Meyskens teer en swak, sy dienen niet vergeten,

Sy krijgen mee al kak, sy konnen 't niet uytsweten.

Na my vlucht yder een, beladen met dees meers,

Als hy maer voelt de ween des swangerigen neers.

't Helpt geen Ambassadeurs, in uwe plaets te sinden;

Mayken moet selfs de keurs, en Jan de broeck afbinden;

Maer die wil metter spoet, verlost zyn van dit pack,

Die buyge met ootmoet, druckt hy, ick wedd' hy kack.

Die niet kackt by gebreek, ist niet och arm, eylacy!

Moet hy niet in d'Apteek gaen halen een purgacy?

Bedenckt dit eens te saem, want dit maeckt u confuys,

En stelt my nu voortaen in 't beste van het huys.

Aernout van Overbeke 1632 - 1674
Bron: Geestige Wercken
Jan Claesz. ten Hoorn, Amsterdam 1678