Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
De Kastleinske ut 'e Hossebos
|
Det wier in rûzich libben
Alear yn 'e Westerein, Der binne folle daelders En ek ribben stikkenslein. Der wier in jonge widdou Kastleinske yn 'e Hossebos, Dy makke hjitte hollen, Dy makke pongen los. Sa'n frommis as in lôge Sa'n herberch great en drok. Det seagen jonge bazen As 't alderheechste lok. Mar nimmen mocht it slagje, Dy greate slach to slaen: Hja woe se oan 't sûpen hawwe, Mar gjinien tawird jaen. Hja sei, hja woe alinne De aldersterkste ha, Oars koe hja nimmen nimme En miskien wier det sa. In frommis as in lôge, In herberch great en drok, Dy litt' hjar net regeare Den ûnder sok in jok. Sa gyng it op in wrakseljen, Elk dronk him dêrta moed, Der waerd gâns bier forgetten En folle drippen bloed. Hwet mear men by hjar tarde, Hwet mear men om hjar focht. Hwet mear de widdou barde, Hwet greater wier hjar nocht. Det gyng sa alle dagen, Oant op in Sneintojoun Hja 't folk ûnthiet to trouwen Mei hwa't it dy kear woun. Hja brûkte swiere wirden En foege er noch oan ta: "Al is 't de deale selme, Hy scil my siker ha!" Mei 't hja de kampslach stride Komt der in fremde feint - Kâld giet it oer de lidden, Hwa't sjucht dy frjemde feint. Syn gleone eagen stieken Troch in tûfe swart krol hier, Wylst er fen gong hwet kwealik En âldsk fen wêzen wier. |
Hy
hâldde him fensiden En koft in romerfol. En siet mar stil to stoarjen As immen dy't neat wol. Mar do't de kampstriid einde En do't de priis wol woe Det Wylde Jylt ef Sterke Hjerke hjar winne scoe, Do wier 't as waerd er wekker En joech er him oerein En waerden Sterke Hjerke En Wylde Jylt forslein; Hy kriig' de bazen ûnder En reage de herberch leech, Biseach de widdou gnizend En heve de romer heech: "Fen sok in himmel pykje Komt fêst in skoander aei! Lit ús op 't houlik klinke En op 't takomstich skaei!" De widdou stie sok praten En sokke faksen net, Hja seach: it wier de kweade! En wier ek foart biret. Hja rôp: "Ik scil dy leare Ho't hjir det klinken giet!" Wylst hja in blêd mei romers Him lyk yn 'e troanje smiet. It glês det stau withwêrre Rinkinkjend oer de groun, Der hong in lucht fen swevel - Mar Hanne wie fordwoun. _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ De widdou is foroare: 't Herbergjen joech se oer En hja woe widdou bliuwe, Sûnt hjar dit stik wearfoer. Dit is in wiere stoarje Sa hawwe se my sein. It wier in rûzich libben Alear yn 'e Westerein. |
Uit: Ryp en Grien. Foardrachten gearbrocht troch D.A. Tamminga
Fa. A.J. Osinga, Boalsert 1946