Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Kurkentrekker
Zijn spits is niets zonder de kronkelingen
als hij zijn gangen boort van dorst naar droom,
niets zonder vuist die wringen kan en dwingen.
De plof. De geur wordt vloeibaar, gist en schroom
van overspelige omhelzingen.
Het werk is af. Hij wordt nu dadeloos
en legt er zich bij neer, zonder verweer.
In het seizoen van droesem keert hij weer.
Geert van Istendael 1947
Uit: Taalmachine, Atlas Amsterdam/Antwerpen 2001