Kwelderontbijt vergeet maar dat je iets anders kunt weten dan de seizoenen in je lichaam. Ik bedoel maar, de herfst is aangenaam een koning van licht loslaten. We pakken een stoffig kleed in sterke thee en stevig brood. We wijzen eindeloos de velden aan pompoenen en aardappels en dan tenslotte kleurt alles blauw. De hemel valt pardoes in het water tussen een handvol paarse zeeasters. Ons kleed wordt een zeil op de wind en om te gaan o om te gaan. De maag rammelt al en we vinden zeekraal rauw en ruw ontbijt het zout dat wakker maakt. We kauwen de tijd. Kijk om dan te gaan de herfst is aangenaam een koning van licht loslaten. Albertina Soepboer 1969 Bron: Noorderbreedte nr 18 2015 |