Een land van melk en honing Het lag zo veelbelovend uitgestrekt op de kaart, het goede land Bourgogne, een land van melk en honing goudgeel, goudbruin, goud waard . , , Maar toen wij er binnenreden gisteren, pas op reis, werd het van lieverlede grijs, grijzer en grijst. De hemel stond grijs en gespannen en de krant zwart op wit ging over onwijze mannen waar men vergeefs toe bidt. De gouden eeuw ging verloren. De hertogen zijn allang dood met al hun glans en glorie. Maar de wijn is nog rood. In dit land van belofte waar de lucht grijs boven staat staat de wijn in het glas te gloren als een slok dageraad, als een teug melk en honing uit het land Kanaän waar ik nog niet mag wonen omdat dat nog niet kan. De ware wijn komt later, zo is het steeds geweest, over het zwarte water waar niemand mij meer leest. En nu ligt het land, het groene Bourgondiē, languit als een vrouw om te zoenen warm in haar huid, want de zon is vanmorgen als een glas opgegaan en de heuvels verbergen de melk van de maan. Voor Robbers & Van den Hoogen schreef ik dit wijngedicht God zegen'ze . . . En moge moeder aarde mij zogen met haar vloeibare licht! Guillaume van der Graft 1920 - 1910 Uit: Om een bokaal vol wijn. 1967 Uitgeverij Van Lindonk. Amsterdam. Een bundel met 24 verzen van eigentijdse Nederlandse dichters, uitgegeven bij het 125e wijnjaar van Robbers & Van den Hoogen n.v., Arnhem. 1842-1967 |