Lisboa In de warmte van de dovende dag omhoog geklommen naar de steegjes van de Bairro Alto, brengt de grandeur van beneden jou, Lisboa, terug naar de wiebelende tafeltjes verzwikkende straatstenen, neemt de weemoedige fado je op in de beschermende geur van geroosterde sardientjes, en gegrilde lamskoteletten terwijl rode port ons langzaam ontspant. De diepzwarte ogen van Sé, de kathedraal, van ver voorbij het eind van de straat en het kind op de arm van San Antonio vanaf het tegeltableau tussen de schapenbouten zien er op toe dat we ongestoord kunnen lepelen van de sopa de castanha. Ik ga niet slapen vannacht Lisboa. Herman Erinkveld Uit: druif & droesem gedichten over wijn Uitgeverij Kontrast 2005 |