Ljochte apels hingje Ljochte apels hingje tusken de beammen, In nuver oefte - mar 't jowt poëzije. It libben wurdt jin alst hast sûnder reamme, Sûnder in flirt en sûnder frijpartijen. En dizze joun en dizze fage skimer En dizze reiden stuollen, bin' hja net In prachtdécor ? - it is doch joun en simmer. Hwa't nou net frije wol, dy hàt gjin hert. De kellner komt en bringt ús iis, hy is In âld, griis man, hy ken de jeugd en wis Sil er ùs leafde joun passearje litte. Soe hy noch net fan tolerânsje witte ? Hy is âld en wiis, hy keart him om en giet. 't Servet in sein is, dat op feilich stiet. G. N. Visser. 1910-2001 Ut: Jolm. Dit is nû. VII fan de Reiddomprige. De samling waerd printe yn Desimber fan it jier 1947 by "De Torenlaan" te Assen. |