Menu-nonsens

O! Holland, is je taal niet schoon?
Gebruik die dan en doe gewoon.

’k Ging laatst dineeren in de stad
en kreeg een kaart, une carte de plats.
En hoe ik zocht .... en zocht, ik vond
geen woord dat in het Hollandsch stond.
Een broodje boter “pain et beurre”,
vleesch was viande, kool choufleur.
Zeg klinkt ons woordje “spek” zoo raar?
En eet u lekkerder van “lard”?
Wat wordt me nou toch voorgezet
als “Mayonnaise de crevettes”?
of “Boeuf garni de Crepinette”?
Wat krijg ik strakjes na de thee
als “Escalope de pain panée”.
Wat hangt er nou toch aan m’n fiets
als Tirolienne paprica cuites?
Wat is anguille en gelée,
En “boeuf pressé salade mêlée ....?
O. Steak de Porc en Sole meunière,
Goulache Hongroise et de Madère.
Ruk in met die aanstellerière
En breng die boel maar naar derrière.
Een ei noem ik een “ei”, ’t zij zacht
of hard of tot een koek gebracht.
Maar nee, in Holland noem je dat
“un oeuf”, dat klinkt toch niet zoo plat.

Un oeuf de Meyerbeer is geel.
Un oeuf Lithauen is met meel.
Oeuf Napels is .... ja, weet ik veel!
O kip, wat ben jij intressant
je heet poulet in ’t restaurant.
Onnoozel lam, jouw bloed heet jus,
je heet agneau op het menu,
“agneau velours” nou vraag ik u.
En koe, jouw pens heet na je dood
poitrine de boeuf en entre côte.
Dat deel waarvoor men zich geneert
je koe-jambon wordt ge ...garneerd.
Soms klinkt de spijs verbazend raar,
Als “Canapé de Caviar”.
Snapt U nú wat de hotelier,
doet met zijn ouwe kanapee?
Ik ga nu zelf aan ’t fantaseeren
en ook menu’s aan ’t componeeren.
Ik noem bijvoorbeeld rijst met krenten
Riz-raisins-maigres de Corinthe.
Ik noem gestampte kool met spek
Cement Beton de rue d’Utrek.
Een groote taart met schuimgedoe
heet “pain cheri de notre moe”.
Een boterham rookvleesch of ros
heet „pain de vent ou fil d’Ecosse”.

Ga u maar door, die ’t eenmaal weet.
Maar weet u wat ik liever eet
dan al die flauwe duisternis ?
Geef kaas of worst en vleesch en visch,
geef brood en melk en spek en ham,
ik wil een echte boterham.
De rest die lap ik aan m’n zool
als “Soupe bouilli de Apekool”.


Pancer. Hij schreef in de jaren dertig stukjes in kranten en tijdschriften, vaak voor kinderen.
Dit Charivariaanse gedicht schreef hij voor Kampvuur, maandblad voor meisjes tevens orgaan
V.C.J.C. Het is niet bekend wie er achter het pseudoniem Pancer schuilging.