Moeilijk moment Net als ik op 't café-toilet in de verschoten spiegel kijk barst er een bloedrivier mijn oogbal binnen. Ook wordt het ademen beperkt: de refusal is nog aan 't werk. Toch weet ik in mijn ademnood dat het maar even duurt, dan kan het weer beginnen, de zoete levensdood. De stortbak heet Silentium. Grijs bovenlicht zakt om mij heen. Een vrede buiten kijf vult mij, die net niet stierf, van top tot teen. Jan Eijkelboom. 1926 - 2008 Uit: Wat blijft komt nooit terug eigen en andermans gedichten. 1979 Uitgeverij De Arbeiderspers, Amsterdam |