Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Ode aan die ui
Ui
glansende fles,
uieblaar op uieblaar
is jou skoonheid gevorm,
kristallae het jou uitgebou
en in die geheime donker aarde
het jou buik rond geword van dou.
Onder die aarde
het die wonder gebeur
en toe jou lomp
groen stengel verskyn het,
en jou blare
gebore is soos swaarde in die groentetuin,
het die aarde sy kragte saamgetrek
om jou naakte deursigtigheid te wys,
en soos die verre see
Aphrodite se borste lig
en ‘n magnolia naboots,
het die aarde
jou gemaak,
ui,
helder soos ‘n planeet,
en bestem
om te skyn,
konstante konstellasie,
ronde roos van water,
op
die tafel
van arm mense.
Gulhartig
gee jy
jou bol van varsheid op
in vurige voldoening
aan die kookpot,
en die kristalring
word in die vlammende hitte
vervorm tot ‘n gekrulde goue veer.
Weer onthou ek hoe vrugbaar
jou invloed is op die liefde van die slaai
en dit lyk of die lug bydra
om jou die fyn vorm van hael te gee
en jou gekapte helderheid te vier
op die rondheid van ‘n tamatie.
Maar binne bereik
van die mense se hande,
besprinkel met olie,
bepoeier
met ‘n knippie sout
stil jy die honger
van arbeiders op die harde pad.
Ster van die armes,
towertante
toegedraai
in delikate
papier, staan jy op uit die grond,
ewig, ongeskonde, suiwer
soos die saad van ‘n ster,
en terwyl jy opgekap word,
sal die kombuismes
‘n enkele traan voortbring
sonder pyn.
Jy laat ons huil maar maak nie seer nie.
Ek het alles wat bestaan gevier, ui,
maar vir my
is jy pragtiger as ‘n voël
met glansende vere,
in my oë is jy
‘n hemelse bol, ‘n platina beker,
‘n onbeweeglike dans
van ‘n sneeubedekte anemoon
en die geur van die aarde
leef in jou kristal-wese.
Pablo Neruda 1904 - 1973
Uit Spaans vertaal deur Philippus Arnoldus de Waal Venter 1942