Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
Ode aan de tomaat
De straat
raakte gevuld met tomaten,
middaguur,
zomer,
het licht
gespleten
in twee
helften
tomaat.
door de straten
loopt
het sap.
In december
raakt de tomaat
los,
bestormt
de keukens,
komt binnen met het middageten,
gaat gemakkelijk
zitten
in de keukenvitrines,
tussen de glazen,
de botervlootjes
de blauwe zoutvaatjes,
Ze straalt
eigen licht uit,
welwillende majesteit.
Wij moeten haar, helaas
vermoorden:
het mes
verzinkt
in haar levende vruchtvlees,
het is een rood
ingewand,
een frisse,
diepe,
onuitputtelijke
zon,
vol van Chileense
melanges,
ze sluit een vrolijk huwelijk
met de heldere ui
en om het te vieren
laat zich
de olie
vallen,
de zoon,
de essentie van de olijf,
op haar halfopen hemisferen,
de peper
voegt
zijn aroma toe,
het zout zijn magnetisme:
het zijn de bruiloften
van alledag,
peterselie
zwaait
met vlaggetjes,
aardappels
koken energiek,
het gebraad
klopt
met zijn smaak
aan de deur,
het is tijd!
laten we gaan!
en op
tafel, in de taille
van de zomer
toont ons
de tomaat
aards hemellichaam,
herhaalde
en vruchtbare
ster,
haar draaiingen,
haar geulen,
opvallende volheid
en overvloed
zonder bot
of bolster,
zonder schubben of doorns,
ze geeft ons
het geschenk
van haar vurige kleur
en haar volledige frisheid.
Pablo Neruda 1904 - 1973
Vertaling: Catharina Blaauwendraad
Uit: De Gids nr.6 2010.
Speciaal nummer: Aan Tafel