Oesters eten in Yerseke Zouden zij het zelf ook lelijk vinden? Vast niet: hier wonen zij, verloofden zij, een samenzingen ver buiten het verbond van Godes Hoogste Lied. De maandagse was hangt buiten, herinneringen, intimiteiten waar ieder zijn tuintje wiedt. Een dorp gemeubileerd met onzichtbare dingen, tederheid, verdriet, grote verlangens om niet, dorpsleven kan men niet naar eigen wetten dwingen. Onder het wijde waaien van de Oosterschelde, doodsbenauwd in de bocht van een zeer hoge dijk, stromen hun tegenspraken in geheime fusies. Als vreemden maken wij verfijnd genot ten gelde, vergeten: oesters worden smakelijk in slijk. Wij slurpen aan de slijm vol oprechte illusies. Max Dendermonde 1919 - 2004 Uit: Ik weet niet wie. Krips Repro Meppel 1989 |