Openbaring Het was etenstijd. Met vaste hand, gelijk een hersenchirurg, sneed ik mijn bloemkool in twee helften, en stuitte op een bruine holte. Meteen kwam daar een slak (water uit de rots!) te voorschijn, die sprak: Mensenkind, waarom kijk je verschrikt? Wist je niet dat de essentie van perfectie altijd een holle ruimte is, waar het schimmelt en broeit? Parels hebben zand in hun kern en een kaarsvlam heeft een donker hart. Zelfs de kroon der schepping verbergt in het midden van zijn lichaam de uitgang van een darm. Verheug je dus dat ik hier huisde! Het bewijst dat deze bloemkool volmaakt is als fractal, zich herhalend in een vijfvoudige helix, wit en voedzaam als de d- Hij zweeg ineens en staarde naar mijn vork die zich langzaam plechtig verhief. Alexis de Roode 1970 Geef mij een wonder. Amsterdam Podium 2005 |