POLSKIE
TANGO
De houten uitbouw van het dorpscafé. Daarbinnen de gietijzeren kachel, die Vuur ademt, was droogt, sterren droomt. Daar zingt zij tango’s. Haar stem krast Uit de grijze groeven van de grammofoon. Of er iets is, vraagt ze en likt zijn oorlel. Hij kust haar vingers en houdt haar als in Een Polskie Tango zo vast, dat lijven zich Hechten, haar kuitbeen oplicht, zich bloot Geeft. Peperwodka’s worden besteld. Mijn God, de tango is geen mars voor oorlog. Dit is voetstaps sluipend gaan, in ongrijpbare Tijd. Dit is lieflijk falset zingen in donkere Glazen. Dit is een stil zetten van jaren, Omdat de doden nog leven. In het dorpscafé Een glas drinken, luisteren naar haar, Die dronkaards kust, troost biedt, steels Een knopen gulp aait. Waar tranen zoutkristallen Worden. De hand aan het gemoed slaat. Zwarte Madonna, mag ik deze dans van U? Hans van de Waarsenburg 1943 - 2015 Uit: Zo drijft het eiland 2008 |