Rabarber My heucht de maitiid, hoe't poppich de grûn út wrotte. Lytse fûsten grien dijden ringen ta mânske moeren. Wis en wrachtich droegen de stâlen it moes yn lucht en romte op. Grut is er yn weiwurden. Syn blêden lizze iepen, kleur fan ôfskie lûkt der oer. De dragers binne oerside teard, de ein mei komme, hy hat de krêft al nommen. Jan Dotinga 1934 - 2024 Uit: Lang gjin lykwicht. De Tille 1992 |