Schrijversclub ( Impressies uit de provincie)

Voor 't eten: Kastelein! Vijftien absinth!...voor mij:
Het is mijn beurt. Pak aan! 't Bederft maar in de glazen.
Drink leeg!... Vijftien vermouth! Van mij.- De wind gaat blazen:
Hijs ballast! Vijftien bis!... Een feest, zo'n slemppartij...

Ha! Vijftien bock, perfect geschonken in de vazen...
Na 't eten": Kastelein! Vijftien cognacs.-Wat jij?
Vijftien chartreuses.-Hup! En vijftien rum erbij!
Kirsch, vijftien!- Vijftien grogs! Wat? Schrikt U, vol verbazen?

Nog vijftien! Vijftien meer!...'s Ochtends, een uur of vijf,
Zet men zich richting huis, met zwalkend slangenlijf,
En knalt tegen een paal, en noemt hem: 'Ouwe gup!'

En als men eindelijk de trap is opgestommeld,
Stort men zich op zijn vrouw, die haast is ingedommeld:
'Waar kom je toch vandaan?'-' Ik? Van de schrijversclub.'

Léon Durocher. 1862-1918. Vertaling Jan Kal.
Bron: De gifgroene muze. Absinth in de literatuur.
Samenstelling Meindert Burger en Ike Cialona.
Uitgeverij Bas Lubberhuizen. 2005