Het schuldgevoel Er was eens een man, die een broodje at op Zaterdagmiddag, bij Heck. Hij deed het, omdat hij honger had, dat is op zichzelf niet zo gek. Hij keek naar de mensen en al het gewoel en wie kwam daar binnen? Het Schuldgevoel! Het kroop naar omhoog naar de poot van zijn stoel, het kroop in z'n boord , in z'n nek . . . Een broodje? Wel, wel . . . zei het Schuldgevoel. Jij schoft! En met rosbief er op? Dat zit maar, en vreet met een ijskoud smoel en de arbeidersvrouw heeft een strop! Ga weg, zei de man toen, je bent hier verkeerd, ga verder, voordat je mijn eten versjteert! Neem liever m'n baas, die meer centen verteert, die eet momenteel bij l'Europe! Is 't heus? zei het Schuldgevoel, echt in de war, en het ijlde, totaal overstuur, naar l'Europe, en jawel hoor, daar zat aan de bar die baas bij z'n whisky puur! Het Schuldgevoel keek hem vernietigend aan, maar voor het zijn mond nog had open gedaan zei de baas: Je moest naar het Zuiden gaan, naar mijn vriend aan de Côte d'Azur! O ja? zei het Schuldgevoel, met iets van schrik . . . en vloog met het vliegtuig naar Nice. Annie M.G. Schmidt. 1911 - 1995 Uit: Weer of geen weer. De Arbeiderspers 1955 > |