Piet
Paaltjens
Dichter-dominee 1835 - 1894
De smaeck.
Wierd door een Rustigh Persoon, met een Deventer Koeck in sijn handt, al
eetende, en met een Metworst om sijn hals, gerepresenteert.
ELck singh vast dat hy sweet,
'k Ben tot den Disch geboren,
Terwijl ick drinck en eet,
Gaet daer geen tijt verloren,
Dat is mijn keel niet leet,
Die swelght vast sonder horen.
Courage mon cher Capoen,
Je most my niet ontsluypen,
Ick salje daetlijck doen,
Door mijn gedarmte kruypen,
Gelaerst maer sonder schoen,
En jouw met wijn bedruypen.
En segghen dit is 't graf,
Van een ter doodt verwesen,
Om dat hy niet meer gaf
Aen Caakl'aers, Weeuw en Wesen,
En al sijn tuygh was af,
Dat koppe kan genesen.
't Lijf in een Panne-koeck,
Gerolt in plaets van linden,
Taert is in yeder hoeck,
In plaets van stroo te vinden,
De doode wert te Broeck,
Begraven by sijn Vrinden.
Leeuwercken by dosijn,
Gaen mé om 't lijck te sincken,
De Voluntaire sijn,
Beappelmoesde Vincken,
Sa jonghen langht eens Wijn,
Om droefheyts doodt te drincken.
Ay my wat kouw is dat,
Het sackt tot in mijn teenen,
Mijn maegh heeft wis een gat,
De Wijn druypt daer door henen,
Kom oppert hier noch wat,
Brenght vaerdigh kalck en stenen.
Wat leyt hier dus bewaert,
In sijn drogette Vesten?
Hoe! 't is de pijne waert,
't Is 't kalfje dat hy mesten,
Maeckt datje 't niet en spaert,
Nu alles is ten besten.
Een glas in elcke hant,
En 't vreugde-Liet begonnen,
De Vesten sijn vermant,
De Vyant leyt verwonnen,
Door Ridders vroom vaillant,
Dies branden wy Picktonnen.
Constapel langht ons vier,
En dus gelaén musquetten,
Dat kruyt verstickt my schier,
Ick droogh te sterck mijn netten,
Geef weêr een pul met Bier,
Die sal 'ker tusschen setten.
Nu isset alles leegh,
Mijn buyckje uytgenomen,
Die nu eens tijdingh kreegh,
Om morghen weêr te komen,
Ick wedd' mijn beck noyt sweegh,
Al souw 'ker 's nachts van dromen.
Aernout van Overbeke 1632 - 1674
Bron: Geestige wercken.
Jan Claesz. ten Hoorn, Amsterdam 1678